Skazana

Rosła w lesie na polanie 

Choinka zielona.

Zatrzymały się tam sanie

I już ścięta ona.

Pędzą konie, janczar dzwoni

A choinka płacze. 

To początek twej agonii 

Wrona jej tak  kracze. 

Wiozą pannę wbrew jej woli

Do domu pięknego.

Będą ją tam w suknie stroić 

Dla zbytku ludzkiego.

Już przybrana jest bombkami 

Świąt się zaczął taniec.

Obłożona prezentami 

Żaden z nich nie dla niej.

Stoi smutna tuż przy oknie 

Lampki na niej świecą

Choć ma ciepło i nie moknie

Z żalu igły lecą. 

Minął tydzień,drugi, trzeci 

Nowy Rok postarzał

Wyrzucono ją do śmieci

Tak ją człowiek skazał. 

Mrzezino 11.01.2021