Dla Ultrasa nie straszna trasa

Lubi walczyć sam ze sobą

I ze swoją własną głową.

Z mrokiem, skwarem i szarugą

Z prostą krótką z prostą długą.

Z błotem, słotą, kałużami

Z bólem stóp i pęcherzami.

Z obtarciami, słabościami

Ze zbiegami, podejściami.

Lubi przeklnąć i popsioczyć

Gdy go deszcz za mocno zmoczy.

Z cierpliwością jednak kroczy

I do przodu wciąż się toczy.

I choć trasa daje w kość

Wzbudza czasem wielką złość

To on nigdy nie ma dość

Taki z niego mocny gość.

Tak naprawdę dla Ultrasa

Nie jest straszna żadna trasa.

Góry, schody i wąwozy

Nie wżbudzaǰą też w nim grozy.

Tylko wtedy miewa lęki

I przeżywa wielkie męki

Gdy się mu przydaży sraczka

A w pobliżu nie ma krzaczka.